Μέχρι το 2009 ακολουθήσαμε ένα αναπτυξιακό μοντέλο το οποίο μας οδήγησε στα βράχια. Να σας υπενθυμίσω επί τροχάδην ποια ήταν η κεντρική ιδέα του. Καταργούνται ολοι οι αναπτυξιακοί θεσμοί και κάθε τύπου αναπτυξιακός θεσμός στη χώρα. Στο επίκεντρο μπαίνει ένα ιδιωτικοποιημένο απελευθερωμένο τραπεζικό σύστημα το οποίο καθοδηγεί την οικονομία με επίκεντρο αυτά που θεωρεί ως συγκριτικά πλεονεκτήματα που τότε απεφάνθησαν ότι είναι φυσικά ο τουρισμός, η ναυτιλία, οι κατασκευές, οι τηλεπικοινωνίες και ορισμένες απελευθερωμένες υπηρεσίες.  Στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος, της ιδέας της ανάπτυξης, καταγράψαμε μεγαλύτερο ρεκόρ ιδιωτικοποιήσεων στην Ευρώπη μετά την Πορτογαλία. Το υπογραμμίζω αυτό. Απελευθερώσαμε αρκετές αγορές προχωρήσαμε σε μία επέκταση στην ενδοχώρα στα Βαλκάνια και αυτό το μοντέλο, τραπεζοκεντρικό ας το ονομάσουμε, οδήγησε την οικονομία στα βράχια. Δεν γυρίζουμε σ' αυτό. Δεν επιστρέφουμε σε αυτό. Εκλεισε τον κύκλο του, πρέπει να αναζητήσουμε τις δραματικές συνέπειες τις οποιες πρέπει να διορθώσουμε.
Κρατάω μία από τις δραματικές συνέπειες. Για πρώτη φορά στη σύγχρονη οικονομική ιστορία το 2000 μέχρι το 2009 η αγροτική παραγωγή της χώρας έμεινε στάσιμη, η απόλυτη, έως μειούμενη. Και για πρώτη φορά στην οικονομία της χώρας βιώσαμε μια τρομερή αποβιομηχάνηση τις ελληνικής οικονομίας. Η διατύπωση του ΣΥΡΙΖΑ για παραγωγική ανασυγκρότηση επικεντρώνεται στη μεγάλη αυτή διόρθωση που πρέπει να γίνει στο αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας. Πρέπει να ξαναστραφούμε με προσοχή στο να αξιοποιήσουμε στο έπακρο δυνατό επίπεδο την ανασυγκρότηση της γεωργίας, της υψηλής προστιθέμενης αξίας της γεωργίας, της μεταποίησης, αλλά με πολύ διαφορετικό τρόπο απ' ότι στο παρελθόν.
Δεύτερον. Αυτό το μοντέλο χρεοκόπησε, ήρθε το μνημόνιο. Το μνημόνιο είχε ένα πολύ συγκεκριμένο μοντέλο ανάπτυξης. Τρία πράγματα, τα λέω επί τροχάδην: ιδιωτικοποιήσεις σε μια ιδιωτικοποιημένη οικονομία. Για να σας δείξω την αποτυχία του σας υπενθυμίζω ότι μέχρι τώρα έχουν γίνει ιδιωτικοποιήσεις 3 δισ. - πολύ μεγάλο ποσό, καταπληκτικό ποσό. Για να έχετε μέτρο σύγκρισης, το 2009 οι ετήσιες επενδύσεις στην Ελλάδα ήταν 30 δισ. Επαναλαμβάνω: 30 δισ. 10 δημόσιες, 10 ιδιωτικές, 10 τραπεζικές. Το ότι με τις ιδιωτικοποιήσεις θα γυρίσουν την οικονομία είναι μια πρωτόγνωρη θεωρία και επειδή δεν υπάρχουν επιχειρήσεις προς ιδιωτικοποίηση εξού και η μεγάλη στροφή στις υποδομές και στη δημόσια γη. Αποτυχία πλήρης.
Δεύτερη ιδέα. Ανοίγοντας τις κοινωνικές ανισότητες βελτιώνονται οι επιδόσεις και η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. 'Αρα τα εργασιακά και ούτω καθεξής.
Και τρίτη κεντρική ιδέα ότι το κράτος πρέπει να συρρικνωθεί λογιστικά και η φορολογία πρέπει να αποκτήσει χαρακτηριστικά πιο διευρυμένα προς τα κάτω. Και οι τρεις ιδέες απέτυχαν, η Ελλάδα αποτελματώθηκε και έφτασε στο 25% της παραγωγής της.
Κρατάμε από αυτή τη μεγάλη αντιστροφή 2 κεντρικές ιδέες.
Πρώτον: Ότι εμείς σκεφτόμαστε ότι η μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων είναι παράγων οικονομικής ανάπτυξης. Όχι αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων γι' αυτό και τα εργασιακά και το μεγάλο πακέτο της Θεσσαλονίκης.
Κρατάμε και μια δεύτερη ιδέα. Πρέπει να αποστρέψουμε το βλέμμα μας από εύκολες λύσεις τέτοιου τύπου, σαν αυτές που έφερε το μνημόνιο, να σκεφτούμε πραγματικά ψύχραιμα και ειλικρινά αυτή τη μεγάλη μεταστροφή την οποία χρειάζεται ο τόπος.
Ανακεφαλαιώνω τις αρχές της μεταστροφής:
- Η μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων είναι παράγων προόδου.
- Η αντιμετώπιση του περιβάλλοντος με την ίδια αξία με την ίδια αξία με την οποία αντιμετωπίζουμε έναν αρχαιολογικό χώρο είναι παράγων προόδου.
- Τρία: είναι αδιαπραγμάτευτα τα δημόσια αγαθά γιατί είναι παράγων οικονομικής ανάπτυξης. Γι' αυτό θέλουμε να μετασχηματίσουμε το κράτος, για να προσφέρει τα δημόσια αγαθά με τον τρόπο που θέλουμε.
- Τέταρτη αρχή. Η ιδέα ότι το τραπεζοκεντρικό σύστημα είναι ένας απόλυτα απελευθερωμένος ιδιωτικός τομέας και θα καδοδηγήσει τον οικονομικό μετασχηματισμό είναι λάθος. Πρέπει να βρούμε μια νέα ισορροπία ανάμεσα στο κράτος και τους ιδιώτες.
- Και πέμπτη αρχή και βασική. Πρέπει να απαλύνουμε, να εξαφανίσουμε, σήμερα -χθες- όλη αυτή την τεράστια γκρίζα ζώνη η οποία καταλαμβάνει τη σχέση ανάμεσα στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Και μιλάμε για μια ατέλειωτη γκρίζα ζώνη.
Να αρχίσω από τα απλά; Το 1930 ο Ελευθέριος Βενιζέλος πρωθυπουργός, παρακολουθούσε το συνέδριο του ΤΕΕ. Ενα από τα θέματα που συζητούνταν ήταν η αναγκαιότητα άμεσης κατάρτησης Εθνικού Κτηματολογίου. 1930-2015. Διαβάζοντας το Μνημόνιο Ι μου έκανε εντύπωση ότι είχε ρητή αναφορά στην κατάρτηση, στην ολοκλήρωση του Εθνικού Κτηματολογίου. Δεν θυμάμαι καμία δόση να προσέκρουσε στην μη ολοκλήρωση του Εθνικού Κτηματολογίου. Θυμάμαι, δεκάδες δόσεις που κόλλησαν στο αν θα υπάρχουν ομαδικές απολύσεις ή όχι. Το Μνημόνιο Ι μίλαγε για επιτάχυνση του εθνικού χωροταξικού σχεδιασμού. Ξέρετε την κατάσταση των πόλεών μας, ξέρετε τον εθνικό χωροταξικό σχεδιασμό. Δεν θυμάμαι καμία αξιολόγηση να έβαλε ως προαπαιτούμενο την επιτάχυνση, όχι την ολοκλήρωση, του εθνικού χωροταξικού σχεδιασμού.
Η μεταστροφή είναι μεγάλη και έχει αυτά τα χαρακτηριστικά που σας είπα.
Επιτρέψτε μου να πω 11 συγκεκριμένα μέτρα για το πώς θα γίνει η επανεκκίνηση της οικονομίας και πώς θα γίνει αυτή η τεράστια μεταστροφή που θα διαλύσει όλα αυτά τα κληροδοτημένα μας προβλήματα.
Τομή πρώτη. Προκήρυξη διαγωνισμού για τις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες της χώρας. Είμαστε η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που επί 25 χρόνια εργάζονται οι ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί με προσωρινές ετήσιες άδειες. Περίπου, φαντάζομαι, όπως και ορισμένες καφετέριες.
Δεύτερη τομή. Διαχείριση των κόκκινων στεγαστικών δανείων. Θα εισάγουμε νόμο άμεσα, ο οποίος θα φέρει την πλήρη προστασία της πρώτης κατοικίας αναδιαρθρώνοντας τα δάνεια, μεταφέροντάς τα από τις τράπεζες σε δημόσιο φορέα διαχείρισης για το σύνολο των νοικοκυριών που βρίσκονται κάτω ή κοντά στο όριο της φτώχειας και εισάγοντας νομοθεσία δεσμευτική, με αυστηρούς κανόνες και με ισχυρή διαμεσολάβηση για την επίλυση του προβλήματος των στεγαστικών δανείων για το σύνολο των μεσαίων στρωμάτων.
Τομή τρίτη. Διαχείριση των επιχειρηματικών δανείων των μικρομεσαίων επιχειρήσεων με τρόπο φιλικό προς τις επιχειρήσεις, ικανό να επανεκκινήσει τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα - χρησιμοποιώ τον όρο χωρίς κανένα αστερίσκο στη μικρομεσαία επιχειρηματικότητά μας.
Τομή τέταρτη. Νέος αναπτυξιακός νόμος ο οποίος θα δώσει ισχυρά κίνητρα σε επενδύσεις που θέλει και έχει ανάγκη η χώρα με κλαδικά και γεωγραφικά κριτήρια, πρωτίστως με κεντρική του ιδέα ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε τους παλιούς αναπτυξιακούς νόμους και τα προβλήματα που δημιούργησαν και να στραφούμε σε αναπτυξιακούς νόμους που έχουν αιχμή, έχουν υπόσταση και δίνουν πραγματικό κίνητρο πρωτίστως σε νεανικές, κοινωνικές, ιδιωτικές και άλλες επιχειρήσεις.
Δύο επόμενα μέτρα, επί τροχάδην. Θα μεταστρέψουμε πλήρως όλο το σύνθετο θεσμικό πλαίσιο που διέπει τις εξαγωγικές επιχειρήσεις για να το κάνουμε αποτελεσματικό -μιλάμε για πλήρη απόγνωση των εξαγωγικών επιχειρήσεων- και ταυτόχρονα θα απλοποιήσουμε και θα συνεχίσουμε να απλοποιούμε τη γραφειοκρατία με κέντρα εξυπηρέτησης επιχειρήσεων στη βάση του πετυχημένου θεσμού των ΚΕΠ.
Ένα σημείο επίμαχο, που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε οριστικά και αμετάκλητα. Τις Κυριακές τα μαγαζιά θα είναι κλειστά. Η κοινωνία γνωρίζει πολύ καλά να χειρίζεται αυτά τα θέματα. Έχουμε πολλές τουριστικές περιοχές στη χώρα όπου ανοίγουν τα μαγαζιά τις Κυριακές, όμως αυτό το αποφασίζει η τοπική κοινωνία, ο τοπικός εμπορικός σύλλογος και η τοπική περιφέρεια. Αυτό το μοντέλο θα συνεχίσουμε ακριβώς με αυτό τον τρόπο.
Τελευταία τομή, και με αυτήν κλείνω. Η Ελλάδα πληρώνει και έχει πληρώσει αρκετά έναν τεράστιο κατασκευαστικό τομέα όπου ο τρόπος τιμολόγησης, η διαχείριση και η διαφάνεια των μεγάλων έργων χρειάζεται μια μεγάλη διαρθρωτική τομή. Στο αναπτυξιακό μας μοντέλο δεν θα υπάρξει μόνο η μεγάλη μεταστροφή από τα μεγάλα στα μικρά και μεσαία έργα, αυτά που πραγματικά έχει ανάγκη ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας αλλά ταυτόχρονα θα θέσει τους νέους διάφανους κανόνες με τους οποίους θα ξέρουμε ότι τα χρήματα του δημοσίου πάνε για τον σκοπό για τον οποίο προορίζονται.
Σας ευχαριστώ.
| 
επιστροφή
infoepan@mou.gr
